Boryeong Mud Festival, Insa-dong & Bukchon

Het is zaterdagochtend 19 juli, de wekker gaat om 06.50 uur. Een uur later worden we bij het meeting point verwacht. Heel wat nog slaperige studenten staan klaar om op pad te gaan, en zoals dat gaat moeten we even op een paar mensen wachten. We stappen een kwartier later in de bus en krijgen te horen dat het een kleine 2,5 uur rijden is naar Boryeong. We gaan namelijk naar het Boryeong Mud Festival, een nationaal evenement hier in Zuid-Korea. De volunteers delen kort na vertrek een Gimbap ontbijt uit. Gimbap is een rijst en zeewierrol en kan gevuld zijn met van alles (tuna, fried pork, kaas, ei, etc.). In Nederland zouden we dit sushi noemen. Onze Gimbap is gevuld met groente (wortel, radijs), vlees en ei. Het is lekker maar valt nogal zwaar op de maag zo vroeg in de ochtend, dus een paar hapjes zijn al ruim voldoende om de honger te stillen. Even een tukkie doen en dan zijn we er al!

Veel bussen. Veel auto’s. Veel mensen! Boryeong Mud Festival is kennelijk the place to be. We lopen richting het strand en op een plein net ervoor is een groot ‘mud’ terrein. Er is van alles te doen, een modderbad, mud wrestling, mud obstacle course, etc. Er loopt van alles rond: families, vriendengroepen en vooral heel veel toeristen. Niet te ontbreken zijn natuurlijk de (zeer luidruchtige) US militairen. Na een beetje gedoe (onze groep mocht niet in de ‘family’ gedeelte van het strand zitten) hebben we een plek op het strand en rennen we eerst de zee in. Daarna gaan we zo snel mogelijk naar boven om te zien waar het nou allemaal om draait. Onderweg worden we natuurlijk door allerlei mensen geknuffeld/gesandwiched/noem maar op: we zitten al helemaal onder de modder voordat we überhaupt bij het terrein aankomen. Nadat we de ingang vinden, worden we geconfronteerd met hele lange rijen. Dit is meer toeristisch of in elk geval grootschaliger we dachten. We kijken onze ogen uit, kletsen ondertussen en kiezen de activiteiten met de kortste rij. We beginnen in een soort gevangenis waarbij andere deelnemers modder naar ons mogen gooien. Ogen, oren en mond dicht en er is niets aan de hand. Daarna naar de obstacle course, that was great fun! We hadden een meiden ‘run’ om het zo maar even te noemen, helpen elkaar hier en daar om vooruit te komen en moeten uiteindelijk opschieten omdat we bijna worden ingehaald door een groep militairen. Na fun in the mud de zee in om af te spoelen. Maar eerst willen alle fotografen (ruim 10) onze diverse groep graag op de foto zetten. Ze willen dat we allemaal tegelijkertijd springen - leuk zo iedereen in de lucht! Dat blijkt moeilijker dan gedacht, met een hele groep in sync springen. Na bijna een kwartier springen en poseren voor fotografen vinden we het mooi geweest en spoelen we de inmiddels opgedroogde modder van ons af. ’s Middags een potje voetbal tegen een groep Koreanen. Zelf niet gespeeld maar wel zeer enthousiast aangemoedigd en alle cheers die ik kende maar even de revue laten passeren (@ Phine van Bring It On, haha). Aan het einde van de middag gaan we terug naar Seoul, het is erg stil in de bus …

- Insa-dong & Bukchon -

So much to do, so much to see. Zondag besluiten we (roomy Ricarda en ik) om naar Insa-dong en Bukchon te gaan. Ons is verteld dat dit de toeristische wijk is met traditionele kunstnijverheid en souvenirs. We gaan met de subway, zo’n 10 minuten lopen van onze dorm. Met de metro gaan is simpel: je koopt een OV-kaart, zet er geld op en you’re ready to go. Hoewel het op het station erg warm is, zijn de wagons zelf koeler door de airco. Na aankomst volgen we de meute en komen we uit in Insa-dong Street. Het lijkt wat ons beloofd is: winkeltjes, cafeetjes en veel souvenirs om uit te kiezen. Maar we beginnen met een ontbijt bij pittoresk cafeetje “And Here Gallery & Cafe”. We genieten van een smoothie en french toast voordat we weer de hitte (en hoge luchtvochtigheid) trotseren. Na Insa-dong Street lopen we een paar blokken verder naar de wijk Bukchon. We komen prachtige, authentieke gebouwen tegen. Maar het fijnst aan deze wijk is dat het relatief rustig is. Het is heerlijk om even van de stilte en ruimte te genieten. Na een lange zoektocht vinden we hier ook eindelijk (toeristische) postkaarten. Het is moeilijk om de voor ons bekende postkaarten te vinden omdat hier tegenwoordig zo ongeveer alles online gebeurt. Alleen op hele toeristische plekken kom je ze nog tegen. Omdat Bukchon ook bekend staat om de arts en crafts, tikken we geen gewone maar zelfs ongelofelijk mooie postkaarten op de kop. Op de terugweg eten we een simpele burger. Een prima afsluiting van een geweldig weekend!

Ik hoop dat het goed gaat met iedereen 'ver weg' in Nederland!

Miss you & veel liefs, Sas